صد و سی و دو - روز موعود

همه اش با خودم میگم مزخرفات این سری‌ام که تموم شد، مثل بچه آدم بشینم و تو وبلاگم دو کلمه حرف حسابی بنویسم. مثل خیلی ها از خودم بگم، از زندگیم، از عقاید و خاطرات و تفکراتم. از روزمرگیم. بگم که امروز این طور شد و آن طور. که فلانی این را گفت و آن را شنید. که می خواهم این کار را بکنم و آن کس را و . . . 

اما انگار هر چه قدر هم که مینویسم، مزخرفات مغز من یکی تموم بشو نیستند.

شاید این جمعه. ولی فقط شاید.