366 - دندانی که شکست، دیگر شکست



 ریدم به زندگی. ریدم به علم. ریدم به دانش، ریاضیات و هر چه تابع توزیع نرمال در دنیاست. همون تابع لعنتی که با هزار قانون و برهان انکار ناپذیر به من و تو ثابت میکنه هیچ چیزی در این دنیای لعنتی برای جاودان بودن خلق نمیشود. هر چیز و هر کسی چرخه عمری دارد که شامل از هیچ به وجود آمدن، رشد کردن، به بلوغ رسیدن و نهایتاً رو به افول و نابودی رفتن است. سرنوشت محتمل همه مان جز نابودی نیست و قانون بازی میگوید که هر آنچه را که روزگاری به دست آورده ای را کم کم از تو پس میگیرند. جوانیت را، سلامتیت را، شادی ها و عمرت را.

تابع توزیع نرمال لعنتی، لعنت به تو. میخواهی شیب مرا منفی کنی؟ میخواهی مرا نزولی کنی؟ میخواهی مرا نابود کنی؟ میخواهی هر آنچه روزی به من داده ای را حالا پس بگیری؟ بیا لعنتی، پس بگیر. اولین دندانم مال تو. اصلاً بقیه اش هم مال تو. میخواهم همین امشب باقی دندان هایم را هم مثل همین یکی بشکنی، خُرد کنی و از من بگیری تا من هم همین فردا یک دست دندان مصنوعی بگذارم و *** بزرگ تاریخ را حواله ات کنم. اما بدان با این کارهایت تنها نفرت من را از خودت بیشتر میکنی. زندگی لعنتی. *** یـو.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر