امروز که مطالعه کتاب نُه داستان جِی دی سلینجر، ترجمه احمد گلشیری رو به پایان بردم متوجه دو نکته اساسی شدم:
اول آنکه برای تبدیل شدن به یک نویسنده معروف در یک کشور جهان سوم، تنها چیزی که لازم ندارید ذوق نویسندگیست. شاید تنها داشتن اسمی پرطمطراق کافی باشد.
دوم آنکه بدترین ترجمه ها و بی ربط ترین آن ها رو هم می توان چاپ کرد.
چهقده سنگدل
پاسخ دادنحذفshoma motevalde che mahi hastid ?
پاسخ دادنحذفناشناس>
پاسخ دادنحذفحالا هر ماهی، شما فرمایشتون رو بفرمائید؟
هیتلر یکم سر همین اسمش معروف شد،خودشم گفته!
پاسخ دادنحذف